در تلاش برای بهبود عملکرد کشت کشاورزی، استراتژی های مختلفی مانند بذرکار دستی برای بهبود کارایی جوانه زنی و تسریع مراحل اولیه رشد گیاه ایجاد شده است. یکی از این راهبردها شامل تصفیه بذرها با پلاسمای هوا است.
در حال حاضر به خوبی ثابت شده است که تعداد زیادی از بذرهای تیمار شده با پلاسمای هوا تسریع در سرعت جوانه زنی و یا افزایش درصد موفقیت در جوانه زنی را تجربه می کنند. گزارش شده است که خنثی یا حتی برای جوانه زنی مضر است به ویژه در شرایط کمبود آب.
تفاسیر رایج این نتایج بهبود جوانه زنی را با افزایش نفوذ و جذب آب بذر یا با حذف پلاسما عوامل بیولوژیکی آلوده مرتبط می کند. با تأثیر خواب و تأثیر بر فاکتورهای رشد مانند اسید آبسیزیک و سایر آنزیم‌های دانه گونه‌های اکسیداتیو فعال که در سطح بذر در اثر متقابل پلاسما تشکیل می‌شوند.
پلاسما در جوانه زنی هنوز نامشخص است، و درک روشنی در مورد بروز اثرات پلاسما بر فرآیند جوانه زنی وجود ندارد. این وضعیت هنوز گیج‌کننده‌تر است، زیرا تأثیر واقعی پلاسما بر جوانه‌زنی ممکن است به ویژگی‌های دانه‌ها و پوشش خارجی آن‌ها یا زمان تصفیه و نوع گازهای مورد استفاده برای مشتعل کردن پلاسماها نیز بستگی داشته باشد.
این پیچیدگی به دلیل دشواری مقایسه نتایج و آزمایش‌های انجام‌شده در آزمایشگاه‌های مختلف و یا با بذرهای مختلف، بیشتر به خطر افتاده است. استفاده از سیستم های دیجیتال در کشاورزی دقیق برای کشاورزان در هر سطحی جذاب تر و بیشتر می شود.
چند سال پیش، به دلیل درآمد قابل توجهی که برای استهلاک سرمایه‌گذاری کلان مورد نیاز بود، استفاده از این فناوری‌ها به مزارع بزرگ محدود شد. اگرچه این فناوری اکنون مقرون به صرفه تر شده است، اما کمبود داده های علمی وجود دارد که نشان دهد چگونه این سیستم ها قادر به تعیین مزایای قابل اندازه گیری برای کشاورزان هستند.
بنابراین، انتقال به سمت کشاورزی دقیق هنوز بسیار کند است. این موضوع نه تنها بر اقتصاد کشاورزی تأثیر منفی می گذارد، بلکه مزایای زیست محیطی بالقوه ای را که ممکن است ناشی از آن باشد نیز کاهش می دهد.
