نمک رنگی معدنی نام عمومی است که ما برای توصیف هر ماده ای که در اثر واکنش یک اسید با یک باز تولید می شود استفاده می کنیم – فرآیندی که به عنوان واکنش خنثی سازی شناخته می شود.
همه این نمک رنگی ها دارای برخی ویژگی ها هستند پیوندهای یونی، نقطه ذوب نسبتاً بالا، رسانایی الکتریکی آنها هنگام ذوب یا در محلول و ساختار کریستالی آنها به عنوان یک جامد. نمک رنگی ها، هم آنهایی که به طور طبیعی و هم آنهایی که در فرآیندهای خنثی سازی ایجاد می شوند، مواد بسیار مهمی هستند.
تخمین زده می شود که نمک رنگی بیش از 14000 کاربرد دارد ممکن است تعجب کنید اگر بدانید که نقش اساسی در ساخت هزاران موردی که ما روزانه استفاده می کنیم. نمک رنگی یک ترکیب شیمیایی با تعدادی خواص جالب است. در دمای 801 درجه سانتیگراد ذوب می شود و در دمای کمی بالاتر از این نقطه جوش 1413 درجه سانتیگراد شروع به تبخیر می کند.
نمک رنگی معدنی در شکل طبیعی خود اغلب شامل ردپایی از کلرید منیزیم، سولفات منیزیم، برومید منیزیم و غیره است. این ناخالصی ها می توانند کریستال های شفاف، زرد، قرمز، آبی یا بنفش را رنگ کنند.
اندازه گیری میزان مصرف نمک رنگی معدنی دشوار است، زیرا در بسیاری از غذاها پنهان است. بیش از 75 درصد نمک رنگیی که آمریکایی ها می خورند از نمک رنگیدان تهیه نمی شود.
مهم است که اطلاعات تغذیه‌ای روی غذاهای فرآوری شده را بررسی کنید تا بفهمید کدام یک از آنها دارای نمک رنگی زیاد و کم یا محتوای سدیم هستند و تفاوت بین نمک رنگی و سدیم چیست.
پزشکان توصیه می‌کنند از غذاهایی با محتوای نمک رنگی معدنی بالا پرهیز کنید و در صورت امکان، غذاهایی را انتخاب کنید که نمک رنگی اضافه ندارند. نمک رنگی زیادی از گوشت تازه، سبزیجات و محصولات لبنی دریافت خواهید کرد.
نمک رنگی های ریز آسیاب شده متراکم هستند، بنابراین نسبت به نمک رنگی های درشت تر، سدیم بیشتری دارند. توجه داشته باشید که میزان سدیم می تواند در بین برندها بسیار متفاوت باشد، بنابراین برای مقادیر دقیق، برچسب اطلاعات تغذیه را بررسی کنید.
